Bon op de Bonnette

Eigenlijk was ik van plan om het rustig aan te doen op de tijdrit op de Bonnette. Maar ik had duidelijk buiten de entourage gerekend. Een exacte starttijd toebedeeld gekregen. Een heus tijdritpodium in stelling gebracht. Iemand die je fiets op het podium tilt. Iemand die je fiets vasthoudt zodat je alvast in je pedalen kunt klikken om het aluminium hellinkje af te jakkeren. De mededeling ‘trente secondes’. De hand voor je neus met de vingers die één voor één verdwijnen. Trois, deux, un, c’est parti.

Het adrenalineniveau stijgt, hartslag schiet omhoog zonder dat je er iets aan kunt doen. En om geen lullige indruk te maken op de toeschouwers rag je inderdaad het startpodium af. Voor ik het wist had ik al twee rijders die voor mij gestart waren ingehaald. Tsja, en toen dacht ik, ach, ik moet toch zeker wel twee uur op mijn omslagpunt die berg op kunnen fietsen? Ik ga ervoor!

En het ging geweldig. In drie kwartier had ik de eerste tijdmeting annex ravitailleringspost (na 8,9km bereikt) Snel de bidon opnieuw vol laten gooien en weg.

Vlak voor de tweede ravitaillering gebeurde het. Ik schakelde terug van mijn één na kleinste naar mijn kleinste verzet. De ketting schoot over het tandwiel heen en sloeg muurvast tussen de as en de tandwielen. Hoe ik ook rukte en trok, er was geen beweging meer in te krijgen. Gelukkig kwam er vrijwel onmiddellijk een motor van de organisatie langs die de Mavic troepen mobiliseerde. Drie minuten later was de Mavic mechanicien er. Hij probeerde ook eerst de ketting er tussenuit te trekken, zonder succes. Er hielp geen lieve moedertje aan. De fiets belandde fiets op de standaard en de derailleur werd losgehaald. Ook dat hielp niet. Inmiddels waren we al bijna 8 minuten en vele ‘merde, putain’s’ verder. De hele tandwielcassette moest eraf om de ketting vrij te maken. Omdat de geleidewieltjes in het ongerede waren geraakt moesten ook die worden gedemonteerd. Uiteindelijk klaarde hij de klus onder verontschuldigingen en nog een paar losse ‘merde, putain’s’ in 12 minuten. Wat ik desondanks een uitstekende prestatie vond. Ik moest wel even slikken bij het besef dat ik na afloop door dit akkefietje een kwartier bij mijn gereden tijd mocht optellen voor de officiële uitslag. Heb je superbenen, krijg je zoiets!

Ik kon het toch opbrengen om er ook in de laatste 10 kilometer vol voor te gaan. Eindtijd op de teller 1 uur 55 minuten. Officiële eindtijd 2 uur 10 minuten. 414^e in plaats van 350^e.

Maar de gedachte dat ik 23 kilometer Bonnette binnen de twee uur op kan fietsen vervulde mij met trots. (Om het in perspectief te plaatsen: de winnaar deed het in 1:05u) Jammer alleen dat ik beneden in Jausiers het bordje naar de gereedstaande shuttle bussen miste, want dat betekende dat ik die f...ing klim naar Pra Loup op het heetst van de dag nog een keer fietsend op moest. Maar ja, ik had goede benen. Bon!

In de dagsamenvatting van de tijdrit ben ik ook nog 3 seconden in beeld, vanaf seconde 58.